سنگ از دیرباز یکی از افزارهای زورخانه بوده است .امروزه درازای هرسنگ که از جنس چوب می باشد، یک متر و پهنای آن هفتاد سانتیمتر است. وزن جفت آن نیز ازبیست کیلو تا صد و بیست کیلو می باشد.
این ابزار ورزشی سابقاً از جنس سنگ بود و به آن "سنگ نعل و سنگ زور" نیز می گفتند.غالباً در هر زورخانه چند سنگ در اوزان مختلف وجود داشت که هر ورزشکار به تناسب نیرومندی و زوربازویش سنگ میگرفت. افراد انگشت شماری هم بودند که سنگ مخصوصی داشتند و کسی جز خودشان نمیتوانست آن سنگ را بالا بکشد. اگر پهلوانی قصد می کرد تاسنگ دیگری را به سینه بزند وآن را بالای سینه ببرد، احتمال داشت آن سنگ بر اثر سنگینی فوق العاده به روی سینه آن پهلوان کم تجربه سقوط کند و موجب صدمه و ناراحتی گردد، لذا عقلای قوم آن پهلوان را از این کار منع و موعظه میکردند که از باب احتیاط سنگ دیگری را به سینه نزند، یعنی با سنگ ناشناخته و زیادتر از قدرت و زورمندی خود تمرین نکند و حدود و ثغور پهلوانی را ملحوظ و محفوظ دارد تا احیاناً موجب خسران و انفعال نگردد.این عبارت رفته رفته از گود زورخانه به کوی و برزن و خانه و کاشانه سرایت کرده، در افواه عامه به صورت ضرب المثل در آمد که البته مانند بسیاری از ضرب المثل معنای آن اندکی تغییر کرد.
درباره این سایت